నిమ్మ పండు …. రూపాయికి రెండు …

హైదరాబాద్ నగరం లో చంద్ర బాబు నాయుడు గారు ‘రైతు బజార్’ అనే మార్కెట్లు పెట్టించారు…

కూరలకని  మా అమ్మ , నాగమణి ఆంటీ కలిసి ఆ మార్కెట్ కి వెళ్ళేవారు … వీళ్ళు ఏమిటో ఒక్కళ్ళకి ఒకళ్ళు కూరగాయలు గిఫ్ట్ చేసుకునే వారు ..

సరే ఇక అసలు కధలోకి వద్దాం. రూపాయికి రెండు నిమ్మకాయలు. ఆంటీ రెండు కొనుక్కుని అమ్మకి రెండు కొనిపెట్టారు. మా అమ్మ మిగతా కూరగాయలతోపాటే ఆ నిమ్మకాయలు సంచి లో వేసుకుంది…సంచి అంటే నిజంగానే సంచీ…. గుడ్డ బ్యాగు … నిరుద్యోగ సంచి …. దానికొక చిల్లు.

ఇంటికి చేరే సరికి ఆ బ్యాగు లోంచి ఒక నిమ్మకాయ ఎక్కడో పడి పోయింది. అంతే! .. ఇంక మా అమ్మకి చాలా దు:ఖం  వచ్చేసింది. “అయ్యో! నాగమణి ఆంటీ కొనిపెట్టిన నిమ్మకాయ పడిపోయిందే ” అని వెధవ  అర్థ రూపాయి నిమ్మకాయ కోసం మా చెవులు తుప్పు వదిలే వరుకు చెప్తూనే ఉంది.

ఎప్పుడూ ఇంతే …. ఒక పచ్చిమిర్చి పోయిందనో … అరటికాయ అర ముక్క పడిపోయిందనో … కొత్తిమీర కట్టకి రెండు ఆకులు తక్కువ అయ్యాయనో  .. అరటిపళ్ళ బండి వాడి దగ్గర గుమ్మడికాయ  మర్చిపోయిందనో బాధ పడుతూ ఉండేది. ఇలా ఎవరైనా ఇచ్చినవి పోతే ఇంకా కష్టం… మన సహనం అదుపు తప్పుతుంది …

ఇంతలో మళ్ళీ మంగళవారం వచ్చింది, మళ్ళీ ‘రైతు బజార్’, మళ్ళీ మాకు హడల్ …

మా అమ్మ బాధ ఇంక చూడలేక పోయాను. అందుకే ఈ సారి ఈ కధకి  వేరే ట్విస్టు ఉన్న  క్లైమాక్స్  డిసైడ్ చేశాను. నాగమణి ఆంటీ కి కాల్ చేశాను (బ్యాగ్రౌండ్ లో .. ఏ.ఆర్ . రేహమను నాగమణి .. నాగమణి పాట వస్తోంది ..) “హలో! ఆంటీ, మీరు ఈ సారి మా అమ్మకి ఏదైనా కొనివ్వాలని అనుకుంటే , ఏ ఆవాలో , జీలకర్రో, తప్పితే గసగాసాలోకొనివ్వండి… అవైతే ఒకటి రెండు పోయినా పరవాలేదు, అమ్మ గుర్తుపట్టదు అని చెప్పేసాను” ముహాహాహా …  😀

బుజ్జి పండు

(పైన వ్రాసినది కొంత వరుకు నిజమైనా, కధలో అతిశయోక్తులు ఉన్నాయ్)